رهایی از کمال گرایی خودم

رهایی از کمال گرایی خودم

همیشه دلم می خواست محصولات آموزشی خوبی تهیه کنم که زندگی بقیه رو بهتر کنه .

اما همیشه به خودم می گفتم آخه اینی که داری تولید می کنی زندگی خودت رو بهتر کرده که داری برای دیگران نسخه می پیچی !

برای همین همونطور که می بینید دوسال هست که چیزی تولید نکردم . اول همه رو روی خودم و زندگی ام تست کردم که الکی جو ندم.

ببنم چقدر کار می کنه ! چقدر زندگی ها بهتر میشه و کجاها کار نمی کنه.

.

طی این مدت همیشه برام سوال بود که چطور مدرسان دیگر با این همه آب و تاپ محصولشون رو معرفی می کنند از میگن این روش حتما کار می کنه!

در حالی که کل علوم انسانی ، علم قطعی ای نیست . خیلی از نظریه ها رد شده . خیلی دیگر کلا برعکس اش ثابت شده .

.

برای همین دست و دلم نمی رفت که چیزی تولید کنم . می گفتم محصول من از کجا معلوم خوب باشه ؟ از کجا مطمئن بشم که به درد همه می خوره؟

و جواب این بود که : هیچ وقت متوجه نمیشی!

برام سخت بود

چون می گفتم : ببین کسی که چاقو میسازه مهم اینه که چاقوش اول : تیز باشه و ببره  و دوم : با دوام باشه (زود نشکنه)

خب هر چاقو سازی اینو رعایت می کنه دیگه !

اما یه سوال : همه چاقوها یک قیمت و یک کیفیت دارند ؟ قطعا خیر

و سوال مهمتر : اونی که با کیفیت ترین و بهترین چاقو رو می سازه از اولین روز شروعش همین محصول با کیفیت رو میزد یا به مرور بهتر شد؟

قطعا به مرور بهتر شده . پس چرا می خوای از روز اول بهترین باشی .

.

رهایی از کمال گرایی

بعدش یک حقیقت بزرگ رو کشف کردم . که خیلی بهم داره کمک می کنه :

هیچ چیزی در دنیا به بهترین شکل خودش نیست.

هیج جیزی در دنیا باکیفیت ترین حالت خودش نیست.

هر چیزی که تو می سازی یا ارائه می کنی قطعا نقص داره و می تونه بهتر و بهتر بشه.

پس بساز و دائم بهتر و بهترش کن .

نمونه کمال گرایی زمان ما

شاید یادتون بیاد کارتون های دهه شصت رو

فوتبالیست ها

پلنگ صورتی و …

حالا کارتون های الان رو با اون زمان مقایسه کنید. خیلی متفاوت شدند. گاهی هم به خودمون میگیم : چقدر تباه بودیم که می نشستیم این کارتون ها رو میدیدیم. و گاهی هم برای فوتبالیست ها یک هفته صبر می کردیم که فقط سوباسا از رو هوا گل بزنه .

حالا اگر تولید کنندگان کارتون می خواستند بهترین کارتون رو بسازند احتمالا هیچ وقت کارتونی ساخته نمی شد و ما هم هیچ کارتونی تماشا نمی کردیم.

این خاصیت ماست  و این خاصیت بشر هست که هر روز پیشرفت کند و جلو رود . حتی پیشرفت در زمینه تکنولوژی هم بیداد می کند .

اگر یک روز نوکیا ۱۱۰۰ ساخته نمی شد امروز ما به گوشی ها هوشمند شش اینچی نمی رسیدیم.

هر کدام از ما پله ای هستیم در مسیر رشد جهان 

مهم نیست…

زمانی که بدانیم مرگ هست. تمام ترس ها از بین می رود.

چه بسازیم و چه نسازیم میمیریم . چه اثری از خودمون به جا بذاریم و چه اثری از خودمون به جا نذاریم باز هم می میمیریم.

چه اهمیتی دارد که بعد از مرگ از ما یاد بکنند یا یاد نکنند. پس بهتر هست کاری که می خواهیم انجام دهیم را انجام دهیم.

همانطور که در دل نوشته ی معیار موفقیت گفتم : تنها معیار موفقیت حال خوب خودت هست و بهترین راه کسب آن این هست که حال بقیه رو خوب کنی.

یک گفتگوی درونی بین خودم و خودم :

سوال مهم :

آیا محصولی که من می سازم باعث حال خوب دیگران میشه ؟

جواب : تمام تلاشم رو می کنم که بشه اما نمی تونم قطعی بگم که میشه. این رو حتی بزرگترین تولید کنندگان هم نمی تونند قطعی بگن که میشه! اما می تونم بگم که می تونه حال خوب ایجاد کنه.

اگر نکرد چی ؟ سعی می کنم جبران کنم. توی آموزش میشه جبران کرد اما سایر صنایع نمیشه جبران کرد مثل ماشین سازی.

چطوری جبران می کنی؟ با بازگشت وجه

پس چرا تعلل می کنی ؟ شاید می ترسم ! ترس از خوب نبودن یا عالی نبودن

چه زمانی خوب یا عالی میشی ؟ هیچ وقت. سوال اشتباه هست . چیزی به اسم خوب و عالی نداریم . همیشه تکامل هست. مهم اینه که تمام تلاش ات رو بکنی.

اگر عالی بشی میمیری! چون دیگه پیشرفتی وجود نداره و تو نسخه تکراری قبلی خودت هستی .

بارها و بارها دیدم که افرادی محصولی تولید کردند و به خودشون افتخار کردند که چی چیز با ارزشی تولید کردند و سال بعد خجالت زده از اینکه چی بود سال پیش تولید کردیم!!! خاک بر سرمون!
و این یک روند طبیعی هست. برخی هم نمونه های اولیه رو میذارند توی موزه و میگن ببینید ما از اینجاها شروع کردیم. و حالا خیلی بزرگ و خفن شدیم.

باز هم می پرسم : چرا تعلل می کنی ؟
چون فکر می کنم کافی نیستم . افراد دیگری هستند که بهتر از من کار می کنند . شاید من خودم رو که با اونها مقایسه می کنم ، احساس بی ارزشی می کنم .

سوال : چند مدل گوشی در دنیا وجود داره ؟ خیلی زیاد

آیا همشون بهترین سخت افزار رو دارند و بهترین کیفیت رو دارند؟ خیر . انواع مختلفی هستند.

آیا همه مردم یک مدل گوشی رو می خرند ؟ خیر هر کسی با یک مدل حال می کنه . یکی دوربین براش مهمه یکی دیگه برند مهمه یک دیگه کوچیک می خره در حالی که یکی دیگه بزرگ می خره . هر کسی سلیقه ای داره !

فکر می کنی چقدر سلیقه در دنیا هست ؟ خیلی زیاد

آیا یک محصول می تونه سلیقه همه رو جواب بده ؟ خیر

پس چطور انتظار داری افرادی که خودت رو با اونها مقایسه می کنی بتونند همه سلیقه ها رو جواب بدن؟ اصلا به نظرت می تونند این کار رو بکنند؟ خیر نمی تونند ! هر چقدر هم حرفه ای باشند نمی تونند. چون سلیقه اینجا مطرح است.

پس به نظرت اشتباه نیست که داری خودت رو با اونها مقایسه می کنی ؟ اونهایی که خودت رو مقایسه می کنی فقط می تونند به یک عده خدمات بدهند و یک عالمه آدم دیگه هست که سلیقه ی متفاوت دارند با خواسته های گوناگون. به نظرت مقایسه خودت با دیگران درسته ؟ خیر . مقایسه بزرگترین عامل نابودی شادی هست مقاله اش رو هم خودم نوشتم.

یادت باشه :

تو مشتری و مخاطب خودت رو داری . سعی کن برای اونها بهترین باشی. اون هایی که خودت رو باهاشون مقایسه می کنی مخاطب تو نیستند پس سعی نکن شبیه اونها بشی یا برای جلب توجه اونها کار کنی .

خودت باش . خود خود خود خودت باش . تا یونیک و یکتا بشی . تا منحصر به فرد بشی . همانطور که خدا تو رو منحصر به فرد آفریده تو هم همانطور باش.

دل نوشته های من چیست ؟

دل نوشته ها بخشی از سایت هست که تفکرات و نظرات خودم رو می نویسم. گاهی هم کشفیات و تحقیقاتم رو میذارم . هر چیزی که مربوط به شخصیت شناسی نباشه رو در قسمت دل نوشته های من  میذارم.